داشتم مروری به آرشیو وبلاگ می‌کردم و یه دستی به سر و روش می‌کشیدم... آخرین پستی که به طور اختصاصی برای اینجا نوشته بودم برمی‌گشت به ۱۱ مهر که خبر از آغاز دوبارهٔ «شبح‌روشنفکر» دادم!

کاری نداریم که خیلی از حرف‌های اون پست به واقعیت نپیوست. و بعد از اون، کانال تلگرام «شبح‌روشنفکر» راه افتاد و اون اوائل، بسیاری از پست‌های اون کانال یا شاید همه‌شون رو، عیناً توی وبلاگ هم کپی می‌کردم که اینجا هم فعال بمونه...

امروز درحالی برای شما می‌نویسم که در این مدت (تقریباً ۸ ماه) زندگی شخصی من دچار اتفاقات و حوادث زیادی شد. نه اینکه بلای خاصی سرم اومده باشه، منظورم اینه که تجربیات و ماجراهای زیادی رو پشت‌سر گذاشتم که درمورد خیلی‌هاش توی کانال نوشتم در همون مواقع...

این بار نمی‌نویسم که «قرار است برگردیم و دیگر هیچ‌وقت وبلاگ غیرفعال نمی‌شود و...» چون می‌دانم احتمالش هست این اتفاق نیفتد. به‌قول محمدرضا شعبانعلی ما باید مواظب باشیم دقیقاً چه تعهدهایی به خودمون و دیگران می‌دیم، چون وقتی تعهدی می‌دیم که بهش عمل نمی‌کنیم، درواقع از کیسهٔ عزت‌نفس‌مون خرج کردیم و به همون اندازه از عزت‌نفس‌مون کم می‌شه...

ولی این رو بدونید که قصدم پرکاری دوباره است... این رو در آینده می‌بینم که بسیار پرکار خواهم بود... هم در وبلاگ خواهم نوشت، هم کانال. اینستای شخصی خودم رو هم دوباره فعال خواهم کرد با دل‌نوشته‌هایی که اونجا البته باید عکس‌محور باشه به عقیدهٔ من...

قضیه هم این هست که یکی از پست‌های شاهین کلانتری در کانال جذاب و بیش‌فعال‌ش (!) «مدرسهٔ نویسندگی» به همین قضیه اشاره کرده بود... که چرا فعالیت بیشتر، مفیدتره... و برداشت من ازش این بود که اگر بیشتر فعالیت کنیم، وقت کم نمی‌آریم، یه‌جورایی بازدهی‌مون تو تمام حوزه‌های مختلف کاری‌مون به‌مرور افزایش پیدا می‌کنه و در نتیجه سرعت‌مون هم بیشتر می‌شه در هر حوزهٔ جداگانه. و همین‌طور انرژی و انگیزه‌ای که از فعالیت زیاد می‌گیریم... ما رو به حرکت بیشتر امیدوار و مشتاق نگه می‌داره...

شاید واقعاً منظور شاهین این‌ها نبود... ولی خوندن پست‌اش برای من چنین نتایجی رو به‌بار آورد. که باید بیشتر فعالیت کنم... و در همهٔ زمینه‌ها، حتی شده با کیفیت کمتر، ولی باشم... چون به‌مرور انگیزه و انرژی بیشتری از این چندگانه‌گی و چندمحوری می‌گیرم که در همون زمینه‌های موردترجیح‌ام هم به‌نفعم تموم خواهد شد.

پس این پست رو داشته باشید به عنوان مقدمه. ان‌شالله فردا بیشتر درمورد این قضیه با نوشتن در اینجا و با همفکری همدیگه، بلندبلند فکر می‌کنیم و امیدوارم به نتایج خوبی برسیم... امیدوارم اتفاقی که خیر نهایی در اونه، برای همه‌مون بیفته... جزئیات خیلی مهم نیست!

آغاز دوبارهٔ «شبح‌روشنفکر»

۱ـ من کلاً ثبات ندارم! تصمیم گرفتم اسم وبلاگ رو دوباره به اسم قبلی برگردونم؛ «شبح‌روشنفکر»... به نظرم قشنگ‌تره نسبت به «بهتردیدن». اون اسم خیلی ساده و boring ئی بود؛ هر چند به عنوان یک هدف، هدفِ محشریه و همچنان هم باید بخشی از اهداف وبلاگ باشه.. ولی لازم نیست اسمشم همین باشه. دلم می‌خواد اسمش یه چیز پست‌مدرنِ سرکاریِ ... باشه!

فقط یادتون باشه: «شَبَح» نه! «شِبْه» خونده می‌شه! «شبه‌روشنفکر» با غلط املایی!

۲ـ قرار شد دوباره وبلاگ راه بیفته ولی یک سری مشغله‌ها و بهانه‌جویی‌ها و طفره‌رفتن‌ها مانع شد! این دفعه دیگه شوخی نداریم... پرقدرت برمی‌گردیم...

۳ـ قالب رو هم تغییر دادیم. فعلاً تا کل بخش‌های قدیمی برگردن سرجاشون، یه مدت باید تحمیل کنید! چطوره این قالب؟ امیدوارم این یکی دیگه خوب باشه و بعد از یه مدت دلم نزنه! هر چند کلاً همه‌چی دلمو می‌زنه بعد یه مدت! حتی بهترین و ارزشمندترین چیزهای عالم... خیلی مریض‌ام تو این زمینه.

۴ـ فرداد جهان‌بخش (از دوستان متممی) یکی از مطالب منو که توش درمورد تکنیک «گندنزدن» صحبت کرده بودم بهانه‌ای کرده برای یک پست زیبا. از دست ندید: درمانی برای کمال گرایی: داوطلبانه گند بزن!

۵ـ خود این پست هم نمونهٔ خوبی از «گندزدن»ـه! واقعاً باید همینجوری عمل کرد! اگه می‌بینی کمال‌گرایی‌ات به عمل نمی‌انجامه و این همه پروژه‌هات رو عقب میندازه، همون بهتر که از اون‌ور بوم جبران افراطی کنی!

۶ـ می‌خوام از این به بعد پادکست بذارم. نه که خیلی عجیب‌غریب! در حد همین ضبط‌کردن صدای خودم و آپلودش. پادکست می‌گن بهش دیگه نه؟ یا فایل صوتی! هر چی که اسمشو بخوای بذاری... به نظرم جالب می‌شه بعضی پستای قدیمی رم دوباره بخونم و به صورت پادکست بذارم. به نظرم لحن خودمونی من بیشتر تو صوت خودشو نشون می‌ده. متن‌ها نمی‌تونن خیلی چیزا رو منتقل کنن... البته این بدی‌های خودشم داره. دستم زودتر ممکنه لو بره؛ چون لحن صدا خیلی چیزا رو عیان می‌کنه. ولی بهتر... اگه باور و سواد کافی پشت بعضی از جمله‌هام نیست، همون بهتر که صدام این موضوع رو لو بده زودتر... خودم راحت می‌شم. به نفع خودمه!

۷ـ «گند بزن!» از این به بعد خودش یک زیرمجموعه از وبلاگ می‌شه.! تمام مطالب مرتبط رو می‌تونید تو این موضوع پیدا کنید...

۸ـ یکی از دیگه تکنیک‌های موفقیت و بهره‌وری اینه که آدم نقشه‌هاشو بلند به دیگران بگه... حداقل به دوستانش. تا اگه خودش هم خواست فراموش کنه، اونا متعهد نگهش دارن... مجبور بشه حداقل یه ذره بیشتر درمورد انجام‌ندادن و پیگیری نکردنش فکر کنه... حالا فرداد عزیز هم با اعلام اینکه من کتاب Now Habit رو می‌خوام ترجمه کنم؛ چون قولشو تو اون پست داده بودم! منو بیشتر متعهد نگه داشت که برم سراغش... وگرنه خودم امیدوار بودم فراموش بشه و بتونم از زیرش در برم! پس دم فرداد گرم بابت این قضیه! یا خدا بگم چی کارش کنه؟ نه همون دمش گرم!

مخلصیم!

آغاز دوبارهٔ «بهتر دیدن»

سلام. از امروز وبلاگ رو به طور جدی دوباره شروع می‌کنم! سعی می‌کنم تحت هر شرایطی هر روز حداقل چند خط بنویسم... «کار نیکوکردن از پُرکردن است»... برنامه‌های جالب دیگه‌ای مثل پادکست هم برای وبلاگ درنظر گرفتم که امیدوارم خوشتون بیاد. بریم که داشته باشیم!

مخاطب داریم...!

دیشب تو حال و هوای خودم بودم، داشتم بعد از یک هفته شروع فعالیت در اینجا و گذاشتن ۳-۴ تا پست، یه ذره به ریخت و قیافهٔ وبلاگ می‌رسیدم، که یهو از رادیوبلاگی‌ها خبر رسید که ما رو ظاهراً (به قول خودشون) سوژه کردن! ما رو در واقع قابل دونستن و سوژه فرمودن! ایناهاش، در این پادکست یا فایل صوتی می‌توانید صحنه را بشنوید!