خیلی شعاری بود. قبول دارم به لحاظ بصری جلوتر از استاندارد ما بود ولی از لحاظ شخصیت‌پردازی و منطق قصه و بازی‌ها خیلی کم داشت. چیزای خوبی هم توش بودا؛ مثل بعضی طنازی‌هایی که در قسمت دانشمند اتمی داشت؛ ولی همون باز این مشکل رو برای مخاطب ایجاد می‌کرد که این چه دانشمند هسته‌ای‌یه که انقدر گیره و پخمه‌اس؟ این چیش به دانشمندا رفته؟ چی از دانشمندبودنش و اهمیتش و دلیل ترورش می‌فهمیم؟ هیچی! چهار تا کلاس درس نشون دادن که چیزی رو حل نکرد. بازی پرستویی و زارعی هم خیلی کلیشه‌ای و ناباورانه بود. یعنی کمترین اعتقادی تو بیان و صورت‌شون حس می‌کردی؟ نمی‌کردی! بقیه هم که مقوا و آکسسوار صحنه!