رادیوبلاگی‌ها
سوژه‌کننده خود سوژهٔ نقد شد!
دیشب تو حال و هوای خودم بودم، داشتم بعد از یک هفته شروع فعالیت در اینجا و گذاشتن ۳-۴ تا پست، یه ذره به ریخت و قیافهٔ وبلاگ می‌رسیدم، که یهو از رادیوبلاگی‌ها خبر رسید که ما رو ظاهراً (به قول خودشون) سوژه کردن! ما رو در واقع قابل دونستن و سوژه فرمودن! ایناهاش، در این پادکست یا فایل صوتی میتوانید صحنه را بشنوید!
اولاً اینکه در هفتهٔ اول شروع فعالیتت سوژه بشی، باید یه رکورد باشه، نمی‌دونم دوستان رادیووبلاگی در این زمینه آماری دارن یا نه، اگه ندارن پیشنهاد می‌کنم اسم بنده رو در کتاب رکوردهاشون ثبت کنن!
دوماً اینکه محتوای هیچ‌کدوم از مطالب‌ات مورد تمسخر و استهزا قرار نگرفته باشه و فقط حداکثر موجب ایجاد یک جلسهٔ Brain Storm در بین تحریریهٔ یک رادیوی وبلاگی شده باشه(!) یعنی تخیلات‌شون رو به سمت یک‌سری فامیلی‌های عجیب و غریب کشونده باشه، خودش جای «آخیش» داره! باز جای شکرش باقی‌یه!
سوماً ...
اه! بذار دست از این «اولاً،دوماً،سوماً-بازی» بردارم و احساس واقعی‌مو بگم! احساس واقعی‌ام در یک جمله اینه: رادیووبلاگی‌ها! شما ایده‌تون خیلی باحاله، ولی بر اساس این برنامه‌ای که شنیدم، باید روی فرم‌تون کمی کار کنید.
نقاط قوت
۱ـ شوخی‌ها، جنبهٔ توهین‌آمیز نداره و از موضع دوستانه و مشفقانه است. این خوبه. چون توی فضای اینترنت، تا آدم اسم طنز و هجو میشنوه، سریع ذهن‌اش می‌ره به سمت تمسخر و نمک‌پراکنی‌های از موضع بالا به پایین برخی فاضلان وبلاگ‌نشین که خودشونو در موضع دانای کل قرار می‌دن و از زمین تا آسمون رو «سوژه» می‌کنن، بدون اینکه خودشونم بفهمن چی دارن می‌گن.
۲ـ هدف نهایی، ترغیب و تشویق روحیهٔ وبلاگ‌نویسی‌یه (حالا این روحیه هر چی که هست و هر تعریفی که داره) و این جای قدردانی داره. این هدف و دغدغه‌مندی کاملاً در فرم هم حس می‌شه، نه فقط به صورت شعار. و این هدف، به نظرم هدف خوبی‌یه، به‌خصوص الآن که وبلاگستان فارسی رسماً تعطیل‌ـه و همه به اینستاگرام و تلگرام کوچ کردن و روحیهٔ تقلیل‌گرایی و کاهلی در محتوای وب فارسی بیداد می‌کنه.
۳ـ متن شوخی‌ها (منظورم متن منهای لحن و موزیک و ادیت و غیره است، لزوماً منظورم این نیست که متن نوشته‌شده‌ای وجود داره؛ می‌تونستم مثل بقیه از لغت «محتوا» استفاده کنم ولی اون یک غلط رایج‌ـه؛ محتوا درواقع چیزی جز فرم نیست.) نسبتاً بد نیست ولی کمی جای کار بیشتر داره. ضمن اینکه بهتره یک کلیت و انسجام درست‌تری از ابتدا تا انتهای هر برنامه تعیین بشه و بر اساس همون، مطالب با یک نظم و ترکیبی معرفی بشن. بخش «هواشناسی» آخر کار هم به عنوان یک بخش ثابت خبری قشنگ از آب دراومده.
۴ـ اجرا و صداپیشگی در حد یک پادکست خودمونی بد نیست. خصوصاً وقتی که صحبت از پست من می‌شه و به بحثی که در تحریریه درمورد فامیلی‌های عجیب ایجاد کرده اشاره می‌شه. اونجا معلومه گوینده با علاقه داره صحبت می‌کنه و احتمالاً بداهه هم هست.
نقاط ضعف
۱ـ در بحث اجرای شوخی‌ها و صداپیشگی خیلی مورد هست؛ بعضی لوس‌بازی‌ها بهتره تعدیل بشه؛ لحن شوخی و جدی درست لحاظ بشه و با هم قاطی نشه؛ جملات می‌تونن بهتر ادا بشن تا شوخی بیشتر اثر کنه؛ تایمینگ می‌تونه بهتر باشه؛ و ...
۲ـ در ادیت می‌شه کارای جالب‌تری کرد که کار نهایی جذاب‌تر به گوش برسه.
۳ـ بد نیست کیفیت ۳۲۰ هم اضافه بشه. (شوخی نمی‌کنم، کیفیت خیلی مهمه. حداقل برای من، به‌عنوان یک مخاطب حرفه‌ای پادکست.)
۴ـ بد نیست که در داخل پست، لینک «سوژه‌شده‌ها» به ترتیبی که در پادکست اشاره می‌شه قرار داده بشه، و چون پادکست به پست‌ها می‌پردازه و نه کلیت وبلاگ، بهتره لینک به همون پست مورداشاره باشه. (ضمن اینکه اسم وبلاگ من هم فقط یک روز عوض شد و الآن دوباره به «شبح‌روشنفکر» برگشته. بابت هر گونه سؤتفاهم پوزش می‌طلبم و خواستار اصلاح لینک خود هستم.)
جمع‌بندی
در مجموع رادیوبلاگی‌ها یک کار نو و جذاب‌ـه که با یک مقدار اصلاح می‌تونه بیشتر وبلاگستان رو بترکونه و مخاطباشو بخندونه. سرپا باشید!
حرف اول اسمم از حلق میاد و دو چشم نیست
سجاد افضلی